در ستایش برخی فروشندگان

«شهروند»: چند روز پیش برای دکتر به اصفهان مراجعه کردم. به دلیل شرایط کرونایی ترجیح دادم در مطب منتظر نباشم و چرخی در خیابان بزنم. خیابان عبد الرزاق و مغازه های چینی فروشی و بلوریجات را انتخاب کردیم. داخل مغازه مادری به همراه دخترش برای خرید آمده بودند.

ز راه سراغ سینی بلور فرانسوی برای چایی گرفتند. فروشنده آورد. قیمت هر یک ۱۲۰۰۰۰ تومان بود. خواستند بخرند اما فروشنده با لحظه ای درنگ و لحنی خاص گفت کمی صبر کنید. به ته مغازه رفت و یک کارتن شیک اورد و به مشتری داد. گفت این جنس هم دارم. کاره جدیده و خیلی خوب.ببینید. مادر و دختر ورانداز کردند و از قیمت پرسیدند. گفت: ۴۰۰۰۰ تومان. با تردید پرسیدند خارجیه؟ گفت: نه . ایرانیه؛ ولی از نظر جنس عالیه، رنگش سفید تره از خارجی، به صرفه تره ، دوعدد هم هست و از همه مهم تر ساخت کشور خودمونه. خانم گفت: نه ترجیح میدم خارجیشو بخرم. فروشنده گفت: خانم من تضمین میکنم این جنس را، با اینکه نمایندگیشو ندارم و سوده بیشتری هم بر روی جنس خارجی میبرم. بالاخره مقاومت خودشون را شکستند.

دم فروشنده گرم . دم کاسب هایی که اگر اطمینان دارند جنسی بهتر از نمونه خارجیشه از سود بیشتر میگذرند تا محصول تولید خودمون را بفروشند تا کارگر ایرانی بیکار نشه گرم.

بازار نجف آباد

در ستایش برخی فروشندگان