يعنى : چون آمد ايشان را معجزه اى ، گفتند: هرگز ايمان نمى آوريم تا آنكه بما داده شود آنچه به پيغمبران خدا داده شد، (يعنى : تا بر خود ما وحى نشود باور نمى كنيم بر كسى وحى شده باشد و خداوند جواب مى دهد) خدا بهتر مى داند پيغمبرى خود را كجا قرار دهد(و صلاح ندانست وحى بر شما نازل شود).
در سوره انعام : آيه 109.
(و اءقسموا باللّه جهد اءيمانهم لئن جاءتهم آية ليؤ مننّ بها قل إ نّما الا يات عهد اللّه و ما يشعركم اءنّها إ ذا جاءت لا يؤ منون # و نقلّب اءفئدتهم و اءبصارهم كما لم يؤ منوا به اءوّل مرّةٍ و نذرهم فى طغيانهم يعمهون ).
يعنى : سوگند خوردند به خدا سوگندان سخت كه اگر آيتى براى ايشان آيد البتّه ايمان آورند بدان . بگو آيات نزد خدا است و چه دانيد اگر آيت هم بيايد ايمان نمى آورند و دل ها و ديدگان ايشان را مى گردانيم چنانكه در دفعه اوّل هم (كه معجزه ديدند) ايمان نياوردند و مى گذاريم ايشان در طغيان خود كور دل بمانند.
از اين آيات و نظائر آن كه نياورديم معلوم مى گردد كه چند بار از آن حضرت معجزه صادر گرديده بود و خداوند بهانه جوئى هاى آنان را نقل مى كند گاهى مى گفتند: اين جادوئى است و گاهى مى گفتند: اصلاً ما بايد بر خودمان وحى نازل شود تا باور كنيم ؛ و در آيات ديگر است كه مى گفتند ما بايد خدا و فرشتگان را ببينيم و تو را ببينم به آسمان مى روى و كتاب نوشته اى از آنجا مى آورى .
و در آيه سيم خداوند مى فرمايد: اين مردم بيمارى در دل دارند و آن عُمه است كه آنها را از دقّت باز مى دارد و به غفلت و طغيان از فكر در امور معنوى فرو مانده اند و اهل لغت گويند: عُمْه ، كورى بصيرت است و عَمْى كورى بصر، يك بار معجزه ديدند ايمان نياوردند باز هم ببينند ايمان نمى آورند.
و در سوره انعام : آيه 4 فرموده :
(و ما تاءتيهم من آيهٍ من آيات ربّهم إ لا كانوا عنها معرضين ).
يعنى : هيچ آيت و معجزه اى از آيات پروردگار براى آنها نمى آيد مگر از آن اعراض مى كنند چون معجزات پيغمبر(ص) را به چيزى نمى شمردند و بدان توجّه نمى كردند و بى اعتنائى مى نمودند و گاهى ميخواستند كه جهان را زير و زبر كند و آسمان فرود آيد و شهر مكّه و عربستان مانند شام مبدّل بباغستانها و آب جارى شود و كوه هاى آن بركنده شود و از ميان برود و تكلّم سوسمار و تسبيح سنگ در دست پيغمبر(ص) و امثال اين امور را معجزه نمى شمردند.
و در همان سوره : آيه 25 فرمايد:
(و إ ن يروا كلّ آية لا يؤ منوا بها حتّى إ ذا جاءوك يجادلونك يقول الّذين كفروا إ ن هذا إ لا اءساطير الا وّلين ).
اگر هر معجزه ببينند ايمان نمى آورند به آن تا چون نزد تو آمدند با تو مجادله مى كنند و آنها آن كه كافر شدند گويند: اين قرآن نيست مگر افسانه هاى پيشينيان .
و اينان مى گفتند: معجزات را ديديم امّا چون آنها را براى قبول قرآن آوردى و قرآن اساطير است ما باور نداريم و ايمان نمى آوريم . و نظير اين در سوره الاعراف : آيه 143 است :
(ساءصرف عن آياتى الّذين يتكبّرون فى الا رض بغير الحقّ و إ ن يروا كلّ آيةٍ لا يؤ منوا بها).
و در سوره القمر: آيه 2 و 3:
(اقتربت الساعة و انشقّ القمر # و إ ن يروا آيةً يعرضوا و يقولوا سحر مستمرّ).
قيامت نزديك شد و ماه شكافته گرديد و اگر آيتى بينند روى بگردانند و گويند جادوئى است قوى . و ما شرح آن را در عنوان مخصوص آورديم به حمداللّه تعالى .
ذكر بعض اشعار شعراى عهد پيغمبر(ص) كه متضمن صدور معجزه است
مالك بن عوف گفت :