تاسیس اولین حوزه علمیه نجف آباد این مدرسه علمیه امروز از طرف جنوب به خیابان امام، از شرق به کوچه شیخ ابراهیم ریاضی، از غرب به مغازه و منازل مسکونی و از شمال نیز به کوچه حاج حیدر چاوشی (نام قدیمی) متصل است. بانی و مؤسس این مدرسه «شیخ ابراهیم ریاضی» بود که بعضاً مدرسه

مخالفت ها با مدارس جدید در نجف آباد عمده مخالفت ها با تحصیل فرزندان در مدارس و آموزش و پرورش نوین ناشی از تعصب بعضی از مذهبیون بود که بعضاً آن را حرام می دانستند. عده ای آن را موافقت و آب به آسیای حکومت پهلوی ریختن (که قصد دین زدایی دارد) قلمداد و برخی

درگذشت سید رضا اسماعیلیان چهره شاخص نجف آباد پیکر مرحوم سید رضا اسماعیلیان، پدر شهید سید محمد رضا، حوالی ساعت ۱۰ صبح شنبه ۱۵ مهر ۱۴۰۲، از مقابل منزلش در محله صفا نجف آباد، به سمت گلزار شهدای این شهر تشییع خواهد شد. حضور فعال در عرصه مبارزات قبل از انقلاب، عضویت در اولین شورای

نجف آباد قبل از صفویه در خصوص ساکنان اولیه شهر گفته شده که قبل از بنای آن عده ای از زرتشتیان در کوههای شمالی شهر ساکن بودند و این محل پس از برقراری دولت اسلامی، برای مدتی پایگاه گبران گردید. به نقل از پیران معتمد و نوشتههای پراکنده متعدد، نجف آباد قطعه زمینی وسیع با

روایتی از یک پولدار گدا در نجف آباد از خاطرات دیگر طبابت در نجف‌آباد اینکه یکروز برای عیادت یک نفر که زخم عمیق و متعفنی در ساق پا داشت به محله پل سنگی رفتم. وارد خانه‌ای شدم که ایوان بزرگی داشت و مردی وسط ایوان خوابیده و مگس نیز دور او غوغا می‌کرد. زخم‌های ایشان

انتقاد هنرمندانه به اصناف نجف آباد نمایش شروع می‌شد؛ خان با ادبیات مخصوص خودش، لُغُز گویی، کنایه و اشاره، با دلِ پر خونی که از بعضی کاسب‌ها و نانواها داشت، چند کار را یک‌جا انجام می‌داد. تخلف بعضی کسبه را به زبان طنز گوشزد می‌کرد تا شاید از گران‌فروشی و احتکار دست بردارند. هشدار می‌داد

ختنه در خیابان مسواک کردن و مسواک وجود نداشت و تا آنجا که به‌خاطر دارم خودم بعد از اتمام دبیرستان شروع به مسواک زدن دندان‌هایم کردم دندان‌پزشک اصلاً حتی در اصفهان نیز وجود نداشت و کشیدن دندان، ختنه کردن و حجامت (یعنی گرفتن خون از پشت) و شکسته بندی به‌عهده سلمانی‌ها که بنام دلاک معروف

مرگ و میر گسترده نوزادان در نجف آباد پنج‌ساله‌بودم ولی موهایم هنوز رنگِ قیچی ندیده بود. بعد از پنج ‌خواهر به دنیا آمده بودم و اعتقاد داشتند چنین پسر نوبرانه‌ای را باید کربلا یا نجف‌اشرف، سر تراشید و هم‌وزن موهایش به فقرا پول داد. حوالی سال۱۳۳۱ با هزار‌ مشقت و سختی راهی عتبات شدیم تا

خورد و خوراک مردم نجف‌آباد خوراک مردم اغلب علاوه بر نان که بیشتر در منازل پخته و تهیه می‌شد و گوشت که بیشتر به صورت آبپز و ماست و پنیر که آنهم کمیاب و بیشتر از اوایل سال تا سه ماه اول سال پیدا می‌شد و بقیه سال از پنیر که در آب نمک نگهداری

نوروز در نجف آباد تبعات جنگ‌های جهانی اول و دوم به همراه ناامنی توسعه یافته در سطح کشور، کار را به جایی رسانده بود که قوت‌غالب مردم، نان جو یا گندم به همراه مقدار کمی لبنیات بود. این حداقل غذا هم که با مشقت زیاد تامین می‌شد، وقتی برقرار بود که سر و کلۀ شرایط

دستشویی پنج برادران در اولین مدرسه نجف آباد دستشویی مدرسه (محل فعلی درمانگاه فرهنگیان در چهار راه شهرداری نجف آباد) عبارت بود از پنج توالت که آنروزها بنام مستراح یا خلا نامیده می‌شد و در جنوب مدرسه و روبروی درب ورودی مدرسه بود. به طوری‌که هر کس وارد مدرسه و یا به عبارت دیگر وارد

فحاشی یک لات به راهپیمایی کنندگان نجف آباد چند ‌ماه از پیروزی انقلاب گذشته بود ولی برخی الوات هنوز به همان رویۀ سابق‌شان ادامه می‌دادند. یکی داشتیم به نام نعمت که حوالی مرکز شهر مغازه داشت. از آن «بزن‌بهادر»های قُلچماق که خیلی بد‌دهن و جوگیر بود. سیستم‌اش را خیلی سریع روی انقلاب تنظیم کرده بود